An van Damme, oud-directeur: ‘Je moet je voorstellen dat er in die tijd amper iets was. Geen VDAB’s, geen welzijnsprojecten, geen opleidingstrajecten en zeker niets transversaal. Net omdat we veel op het terrein aanwezig waren, merkten we dat er in de Brusselse grootstedelijke context heel veel noden waren met betrekking tot jongeren zoals opleidingsprojecten, maar ook nood aan het aanwezig zijn op straat met jongeren.’

Straathoekwerkers bouwen met mensen een vertrouwensrelatie op in hun leefwereld. Door te werken op hun ritme krijgt de straathoekwerker een unieke en eerlijke inkijk in hun leven. Hij ziet op welke drempels en uitsluitingsmechanismen zij botsen. Kortom, straathoekwerkers zijn de voelsprieten in de wijk en vangen heel wat signalen op. Signalen herkennen en er bewust samen mee aan de slag gaan, is werken aan structurele veranderingen die deze mensen ten goede komen. 

An van Damme: ‘Van in het begin is het straathoekwerk eigenzinnig geweest, maar altijd eigenzinnig voor de doelgroep. Er is ook altijd veel ontstaan vanuit het straathoekwerk zoals nu bijvoorbeeld die JES-box in Kuregem, en dat is super. Wat ik wel merk is dat straathoekwerk het moeilijker heeft om te communiceren. De laatste jaren komen we alleen nog in de krant als het ergens brandt. Niet dat JES in de krant moeten komen, maar die signalen blijven heel belangrijk. We hebben daar ook veel werk in gestoken in onze signaalwerking. Die noden vanop het terrein, dat onrecht, we moeten daar blijven op hameren.’

Op dertig jaar tijd is het straathoekwerk binnen JES Brussel natuurlijk geëvolueerd. Straathoekwerkers kwamen en gingen, er werden nieuwe wijken verkend, er werd gewerkt op het kruispunt van jeugdwerk en straathoekwerk vanuit een sportzaal in de Maritiemwijk en ook het signaalwerk kreeg meer vorm. 

Hanne Stevens, coördinator straathoekwerk bij JES Brussel: ’De doelgroep is ook wel wat veranderd. Vroeger werkten we niet enkel met jongeren. We bereiken nog steeds dak- en thuislozen, mensen zonder wettig verblijf, etc. maar werken nu ook veel meer met de gasten uit de wijk, de jongeren die rondhangen op de pleintjes, die afhaken op school, vaak ook al een parcours in instellingen of detentie kennen. Dat is een groep die we vroeger minder bereikten, terwijl zij nu waarschijnlijk de meerderheid vormen binnen onze doelgroep.’

De volledige interviews met An van Damme en Hanne Stevens en documenten die de geschiedenis illustreren, vind je hier.