De focus van hun onderzoek ligt op de eerste generatie niet-Europese migranten in de leeftijdscategorie van 20 tot 64 jaar. België staat bovenaan als het gaat om het percentage inactieven onder niet-Europese migranten binnen de EU. Onder 'inactieven' vallen langdurig werklozen die niet actief op zoek zijn naar werk. 

In Brussel is meer dan 34 procent van de eerste generatie-migranten werkloos zonder actief te zoeken naar werk. In Vlaanderen bedraagt dit percentage 32 procent, terwijl het in Wallonië bijna veertig procent is. Als we het Europees gemiddelde als referentie nemen ligt dat rond de 25 procent. 

"De lage werkzaamheidsgraad onder niet EU-migranten komt niet zozeer doordat veel migranten geen baan kunnen vinden, maar eerder omdat velen niet actief op zoek zijn," concludeert onderzoeker Stijn Baert op sociale media. Het gaat lang niet altijd om mensen die een uitkering krijgen, maar ook om gezinnen met één kostwinner. “Je kunt er op een bepaald moment voor kiezen om andere zorgtaken op te nemen voor de familie en je niet aan te bieden op de arbeidsmarkt,” legt onderzoeker Louis Lippens uit. “Je bent op dat moment niet actief op zoek naar werk, maar dit betekent ook geen directe kost voor de samenleving.”

Slechts negen procent van de migranten kwam in 2023 naar België vanwege werk, terwijl het EU-gemiddelde op 18 procent ligt, aldus Lippens. De overige migranten kwamen via gezinshereniging of asiel. België heeft volgens de onderzoekers meer arbeidsmigranten nodig, maar die komen veel obstakels tegen. Denk aan de trage erkenningsprocedure voor diploma's of taalvereisten van werkgevers.

Verder zouden beleidsmakers de aanbevelingen van de Hoge Raad voor Werkgelegenheid in 2018 kunnen doorvoeren. De meest opvallende: een versnelde procedure voor de erkenning van buitenlandse diploma's. “Een vereenvoudigde procedure of automatische toekenning van bepaalde diploma’s ontbreekt," zegt Lippens.

Beleidsmakers zouden volgens de onderzoekers tot slot, naar voorbeeld van andere landen, de groep inactieven aan kunnen moedigen om te gaan werken. Dat vereist - naast de specifieke maatregelen zoals die van de Hoge Raad voor de Werkgelegenheid - ook een beleid dat werken aantrekkelijker maakt ten opzichte van niet-werken.

Lees hier het volledige artikel op BRUZZ.